این گفتار سخنرانی جناب حجت الاسلام والمسلمین میرباقری است که در دانشگاه امام صادق (علیه السلام) در تاریخ 12/7/89 به مناسبت شهادت امام صادق (علیه السلام) ایراد شده است. در این سخنرانی ایشان به جایگاه امام و جریان ولایت در تولید علم و توسعه عقلانیت بشر پرداخته اند.
سخن گفتن در شأن معصومین (علیهم السلام) و مقامات آنها از جمله مقام امام صادق (علیه السلام)، كاری است كه در شأن خدای متعال و اولیاء و بندگان مخلص اوست. اولیایی كه زیارت جامعه ی كبیره نازله ای از شئون آنهاست؛ در فرازهای پایانی این زیارت ما در دو جا از ساحت معصوم، از اینكه نتوانستیم آنچه در شأن آنهاست را بگوئیم، عذرخواهی می كنیم. «مَوَالِی لَا أُحْصِی ثَنَاءَكُمْ وَ لَا أَبْلُغُ مِنَ الْمَدْحِ كُنْهَكُمْ وَ مِنَ الْوَصْفِ قَدْرَكُمْ وَ أَنْتُمْ نُورُ الْأَخْیارِ وَ هُدَاه الْأَبْرَارِ وَ حُجَجُ الْجَبَّارِ بِكُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِكُمْ یخْتِم»[1] این كلام ما نیست! بزرگتر از ما هم وقتی امیر المؤمنین (علیه السلام) را زیارت می كند همین زیارت را می خواند و بعد هم اعتذار دارد.